
Χθες, Πέμπτη 18 Νοέμβρη, σύντροφοι και συντρόφισσες από τη συνέλευση αλληλέγγυων από τον αναρχικό, αντιεξουσιαστικό και ελευθεριακό χώρο, καταλήψεις, στέκια, συνελεύσεις γειτονιών, αλληλέγγυοι και αλληλέγγυες στο ζαπατιστικό αγώνα και στους εξεγερμένους του Μεξικού, έκαναν παρέμβαση στο ίδρυμα Κακογιάννη, κατά τη διάρκεια εγκαινίων κινηματογραφικού αφιερώματος που πραγματοποιούνταν στο πλαίσιο των εορτασμών της μεξικανικής πρεσβείας για τα 100 χρόνια από τη μεξικανική επανάσταση.
Αυτή η γιορτή των από πάνω επιλέχθηκε να γίνει μια μέρα μετά την 17η Νοέμβρη, ημέρα ίδρυσης του EZLN, και δύο μέρες πριν την 20η Νοέμβρη, ημέρα έναρξης της μεξικανικής επανάστασης του 1910. Η εκδήλωση, στην οποία παρευρίσκονταν και στελέχη άλλων πρεσβειών της Λατινικής Αμερικής, καθώς και στελέχη του υπουργείου Πολιτισμού, επρόκειτο να ξεκινήσει με τις ομιλίες του Μ. Κακογιάννη και του επιτετραμμένου της μεξικανικής πρεσβείας (λόγω θανάτου του πρέσβη) στο φουαγιέ του κτιρίου.Η ομιλία του μεξικανού επιτετραμμένου διακόπηκε, πριν καν προλάβει να ξεκινήσει, από τις φωνές και τα συνθήματα των συντρόφων και συντροφισσών που, ανοίγοντας δύο πανό, κατήγγειλαν τον πόλεμο «χαμηλής έντασης» (που μόνο χαμηλής δεν είναι) ενάντια στις ζαπατιστικές κοινότητες και τους εξεγερμένους του Μεξικού, αλλά και τον συνένοχο ρόλο του ιδρύματος Κακογιάννη, το οποίο, με το πρόσχημα της πολιτιστικής ανταλλαγής, δε διστάζει να συνεργάζεται με πρεσβείες κρατών που ευθύνονται για τις δολοφονίες χιλιάδων αγωνιστών, όπως του Μεξικού και του Ισραήλ. Πετάχτηκαν τρικάκια και μοιράστηκε προκήρυξη. Δεν έλειψαν και κάποιες μικρές λεκτικές αντεγκλήσεις με αρκετούς από τους παρευρισκόμενους, οι οποίοι δεν μπορούσαν να χωνέψουν πως οι από κάτω κατάφεραν να τους «μολύνουν» τη γιορτή και να διαταράξουν την τάξη και την ασφάλειά τους, υπενθυμίζοντάς τους ότι τα χέρια της πολιτικής εξουσίας, κομμάτι της οποίας είναι και οι ίδιοι, είναι βαμμένα με το αίμα των αγωνιστών από την κατάκτηση, πριν από 518 χρόνια, μέχρι και σήμερα. Η παρέμβαση τελείωσε με την ανάγνωση της προκήρυξης από το μικρόφωνο (κατά τη διάρκεια της οποίας κάποιοι παρευρισκόμενοι τραγουδούσαν τον μεξικανικό εθνικό ύμνο), ενώ οι σύντροφοι και οι συντρόφισσες αποχώρησαν με συνθήματα, στα ελληνικά και τα ισπανικά, εκφράζοντας την αλληλεγγύη τους στους εξεγερμένους Ζαπατίστας και τους αγωνιζόμενους του Μεξικού: «Δρόμοι της Αθήνας, βουνά του Μεξικού, οι εξεγερμένοι βρίσκονται παντού», «EZLN», «Αδέρφια Ζαπατίστας δεν είστε μόνοι, κοινός αγώνας μας ενώνει», «Λευτεριά στους πολιτικούς κρατούμενους», «Ο Ζαπάτα ζει, ο αγώνας συνεχίζεται», «Το δίκιο το έχουν οι εξεγερμένοι και όχι οι ρουφιάνοι και οι υποταγμένοι» κ.λπ.
Εικόνες: