[ΠΑΤΡΑ] «ΤΑ ΚΡΑΤΗ ΠΟΥ ΤΟΛΜΟΥΝ ΝΑ ΠΟΛΕΜΟΥΝ ΤΟΥΣ ΛΑΟΥΣ …ΘΑ ΗΤΤΗΘΟΥΝ!*»

*Απόσπασμα από την ανακοίνωση της DAF (Αναρχική Επαναστατική Δράση από την Τουρκία) για την τουρκική εισβολή στο Αφρίν

Από τις 20 Ιανουαρίου το τουρκικό κράτος έχει ξεκινήσει μια σφοδρή επίθεση στο καντόνι του Αφρίν στη Βόρεια Συρία. Το Αφρίν είναι ένα από τα τρία καντόνια της Δημοκρατικής Ομοσπονδίας της Βόρειας Συρίας (Ροζάβα). Τις τελευταίες μέρες, ο τούρκικος στρατός είχε κυκλώσει και βομβάρδιζε ανελέητα την πόλη στην οποία βρίσκονταν περισσότεροι από 800.000 άμαχοι (κάτοικοι και πρόσφυγες). Χωρίς νερό, τροφή και φάρμακα, ο ηρωικός λαός του Αφρίν, ένοπλος και μη, είναι αποφασισμένος να υπερασπιστεί τη γη και τις πολιτικές του κατακτήσεις με όσα μέσα διαθέτει. Την περιοχή υπερασπίζονται επίσης και οι περίπου 10 χιλιάδες πολιτοφύλακες των YPJ και YPG, των κουρδικών δυνάμεων προστασίας των γυναικών και του λαού. Στις 18 Μάρτη, ο τουρκικός στρατός μαζί με τους τζιχαντιστές συμμάχους του, κατέλαβε την πόλη και τη λεηλάτησε, συλλαμβάνοντας και δολοφονώντας όσους από τους κατοίκους έπεφταν στα χέρια του. Για να μην επιβληθεί η γενοκτονία σε βάρος του λαού του Αφρίν που σχεδίαζε το ολοκληρωτικό κράτος της Τουρκίας, οι δυνάμεις των αντιστεκόμενων και ο άμαχος πληθυσμος υποχώρησαν σε άλλες περιοχές.

Η επίθεση και η κατάληψη των τούρκων και των συμμάχων τους (τζιχαντιστές του FSA, υπολείμματα του ISIS) στο Αφρίν είναι αποτέλεσμα της αναδιάταξης των γεωπολιτικών συσχετισμών στην ευρύτερη περιοχή της Μέσης Ανατολής, κομμάτι των γενικευμένων πολεμικών συγκρούσεων που διεξάγονται τα τελευταία χρόνια εκεί για τον έλεγχο των τοπικών κοινωνιών και των ενεργειακών πόρων. Συγκρούσεις που έχουν σε μεγάλο βαθμό αποσαθρώσει κάθε έννοια κοινωνικής ζωής, έχοντας παράλληλα σαρώσει τους τοπικούς πληθυσμούς. Μάλιστα, η επίθεση στο Αφρίν είχε προαναγγελθεί εδώ και αρκετό καιρό από το τούρκικο κράτος, το οποίο μετά τις εκκαθαρίσεις στο εσωτερικό του (με επιβολή Καθεστώτος Έκτακτης Ανάγκης, κατάληψη των κούρδικων περιοχών και χιλιάδες δολοφονίες, φυλακίσεις και διώξεις αγωνιστών και πολιτικών αντιπάλων του καθεστώτος Ερντογάν) περνά πλέον στην αντεπίθεση ενάντια στην κοινωνική επανάσταση των κούρδων στη Ροζάβα, μια περιοχή την όποια έχει ανοιχτά εντάξει στο πλαίσιο των επεκτατικών του βλέψεων.

Η Ροζάβα είναι μία αυτόνομη περιοχή στην οποία ο κουρδικός λαός είχε αρχίσει να οργανώνεται με άξονα το αίτημα του για αυτονομία και με βάση το πρόταγμα του δημοκρατικού συνομοσπονδισμού, πριν ακόμα ξεσπάσει ο εμφύλιος πόλεμος που προκάλεσαν οι ιμπεριαλιστές στη Συρία. Η περιοχή αυτή αποτελείται από τρία καντόνια: το Κομπανί, το Αφρίν και το Τζιζίρε. Χωρίς να ταυτιζόμαστε απόλυτα με τα προτάγματα της επανάστασης των κούρδων, αναγνωρίζουμε τη μεγάλη σημασία που έχει διαδραματίσει για την χειραφέτηση των λαών της περιοχής μέχρι σήμερα. Σε μια περιοχή που οι γυναίκες αιχμαλωτίζονται και πουλιούνται εδώ και αιώνες, οι αντάρτισσες της YPJ, της γυναικείας κουρδικής αντάρτικης οργάνωσης, παίρνουν μέρος με το όπλο στο χέρι στην υπεράσπιση του λαού, μαζί με τους άντρες του YPG, του κουρδικού στρατού της Ροζάβα. Γυναίκες και άντρες κάθε ηλικίας παίρνουν στα χέρια τη ζωή τους και παλεύουν για το δικαίωμά τους στον αυτοπροσδιορισμό, στη γλώσσα, την κουλτούρα και την εκπαίδευση. Επίσης, ενώ στην ευρύτερη περιοχή κυριαρχούν οι εθνο-θρησκευτικές διαμάχες και δολοφονίες, στην περιοχή της Ροζάβα, οι Κούρδοι, οι Άραβες, οι Αρμένιοι, οι Τουρκμένοι, οι Ασσύριοι και άλλοι λαοί ζούνε μαζί ειρηνικά και αρμονικά στα καντόνια.

Πριν ακόμα ηττηθεί ολοκληρωτικά ο ISIS, γίνεται ολοφάνερο ότι ξεκινά ένας νέος γύρος αντιπαράθεσης στην περιοχή για το πέρασμα νευραλγικών σημείων στη σφαίρα ελέγχου και επιρροής των αντίπαλων εξουσιαστικών μπλοκ. Οι πρόσφατοι κλυδωνισμοί στις σχέσεις ΗΠΑ-Τουρκίας και η μετέπειτα σύγκλιση του καθεστώτος Ερντογάν με το Ιράν και τη Ρωσία έχει κλιμακώσει την ένταση, ενώ στο στόχαστρο βρίσκονται ήδη οι αυτόνομες κουρδικές περιοχές, τις οποίες επιθυμούν διακαώς να διαμελίσουν οι δυνάμεις του Ασαντ (Συρία) και της Τουρκίας με τη συγκατάθεση της Ρωσίας και του Ιράν. Άλλωστε, για την Τουρκία, η καταστολή της κοινωνικής επανάστασης στη Ροζαβα έχει διπλό κίνητρο. Αφενός επιδιώκει να καθυποτάξει τον σταθερό εχθρό της στα νοτιοανατολικά που δεν είναι άλλος από το κουρδικό στοιχείο, αφετέρου εποφθαλμιά τις ενεργεικές πηγές της περιοχής που ευελπιστεί να την αναδείξουν σε αναβαθμισμένο παίκτη στην «μεγάλη σκακιέρα» της Μέσης Ανατολής.

Σε αυτό το πλαίσιο, το ελληνικό κράτος αναβαθμίζει το ρόλο του στην ευρύτερη περιοχή όντας πιστός σύμμαχος και εκφραστής των συμφερόντων των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ σε αυτήν. Αυτό γίνεται φανερό από τη σχεδιαζόμενη μεταφορά πυρηνικών όπλων στην αεροπορική βάση του Αράξου και πολεμικού εξοπλισμού από τη βάση του Ιντσιρλίκ στην Τουρκία προς τη βάση της Σούδας στην Κρήτη, την ώρα που ανοιχτά δρομολογείται η δημιουργία δύο ακόμα βάσεων σε Έβρο και Σύρο, αλλά και μέσα από την ανάληψη ενεργού πρωτοβουλίας της Ελλάδας στις περιφερειακές εξελίξεις και την αναβαθμισμένη συνεργασία που προωθεί με μια σειρά γειτονικών χωρών. Ως μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης και του ΝΑΤΟ, το ελληνικό κράτος είναι σταθερά προσανατολισμένο στις επιδιώξεις της κυρίαρχης πολιτικο-οικονομικής ελίτ της οποίας αποτελεί αναπόσπαστο τμήμα. Η σημερινή κυβέρνηση (όπως και όλες οι προηγούμενες) εκπλήρωσε και συνεχίζει να εκπληρώνει την αποστολή της στο ακέραιο, που δεν είναι άλλη από την διαρκή προσπάθεια, στο κομμάτι που της αναλογεί, για την ανεμπόδιστη επιβολή σε παγκόσμιο επίπεδο της σύγχρονης δικτατορίας του Κράτους και του Κεφαλαίου, του Σύγχρονου Ολοκληρωτισμού. Στην ίδια κατεύθυνση εντάσσεται και η ανακίνηση του λεγόμενου «μακεδονικού ζητήματος» και η «πίεση» για θετική έκβαση των διαπραγματεύσεων μεταξύ Ελλάδας και ΠΓΔΜ, γεγονός που θα ολοκληρώσει την ενταξιακή πορεία της γειτονικής χώρας στη βορειοατλαντική συμμαχία, διευρύνοντας ακόμα περισσότερο τον κλοιό του δυτικού μπλοκ κυριαρχίας στη ζώνη της ανατολικής Ευρώπης και της νοτιοανατολικής Μεσογείου.

Είναι αδιαμφισβήτητο γεγονός πως, σε παγκόσμια κλίμακα, τα πολιτικά και οικονομικά αφεντικά επιχειρούν μία, άνευ όρων, ανηλεή επίθεση εναντίον των λαών και των περιοχών της καπιταλιστικής περιφέρειας που περιλαμβάνει πολεμικές επιχειρήσεις, επιβολή δικτατορικών-θεοκρατικών καθεστώτων και ανατροπή άλλων, υποκίνηση εμφύλιων συγκρούσεων, καταστροφή παραγωγικών δυνάμεων, έλεγχο των πλουτοπαραγωγικών πηγών, οικονομική αφαίμαξη ολόκληρων πληθυσμών, περιβαλλοντική καταστροφή ολόκληρων περιοχών και φυσικά τεράστιο αριθμό ανθρώπινων απωλειών. Μία συνθήκη που διαμορφώνει απέραντους «κρανίου τόπους» έτοιμους να λεηλατηθούν και να «ανασυγκροτηθούν» με γνώμονα τον έλεγχο πληθυσμών και περιοχών, την αύξηση των κερδών και τη διεύρυνση των οικονομικών δραστηριοτήτων των παγκόσμιων οικονομικών ελίτ αλλά και την αναδιάταξη των συσχετισμών γεωπολιτικής ισχύος στα πλαίσια των διακρατικών ανταγωνισμών, μεταξύ παγκόσμιων, περιφερειακών και τοπικών δυνάμεων.

Η αναβάθμιση του ρόλου του ΝΑΤΟ και η ανάπτυξη ισχυρών στρατιωτικών χερσαίων, εναέριων και θαλάσσιων δυνάμεων στην λεκάνη της Μεσογείου είναι μέρος της προετοιμασίας για τη γενίκευση του πολέμου που έχει κηρύξει η κυριαρχία, αρχικά στο πεδίο όπου εκφράζονται κυριότερα σήμερα οι ανταγωνισμοί των ισχυρότερων μπλοκ εξουσίας, δηλαδή στη Μέση Ανατολή και τη Νοτιοανατολική Μεσόγειο, καθώς η ζοφερή προοπτική μίας παγκόσμιας σύρραξης επανέρχεται στο προσκήνιο και στους σχεδιασμούς των στρατιωτικο-πολιτικών επιτελείων.

Μέσα σε αυτή την πραγματικότητα έχουμε χρέος να οργανώσουμε τις αντιστάσεις μας. Να θέσουμε αναχώματα στους σχεδιασμούς των παγκόσμιων κυρίαρχων που υπόσχονται μόνο θάνατο, φτώχεια, πολέμους, προσφυγιά, μιζέρια και εξαθλίωση. Να οικοδομήσουμε ένα ισχυρό διεθνιστικό κίνημα από τα κάτω ενάντια στον πόλεμο, ενάντια στο σύγχρονο ολοκληρωτισμό. Αυτή είναι η εποχή που πρέπει να συνδεθούμε πολιτικά με τους συντρόφους και τους αγωνιζόμενους διεθνώς, προκειμένου να αντιμετωπίσουμε την κοινή επίθεση την οποία δεχόμαστε. Από κοινού όλοι οι εκμεταλλευόμενοι και καταπιεσμένοι αυτού του κόσμου να αντισταθούμε στους δολοφονικούς σχεδιασμούς του κράτους και του κεφαλαίου. Να οικοδομήσουμε ένα πλατύ και διεθνές μέτωπο αγώνα και αντιστάσεων ενάντια στον πόλεμο, το φασισμό, τη φτώχεια, την εξαθλίωση, τον ρατσισμό, την κρατική και παρακρατική τρομοκρατία.

Απέναντι στην επίθεση του παρηκμασμένου εξουσιαστικού κόσμου έχουμε να αντιπαραθέσουμε την αλληλεγγύη των κοινών μας αγώνων. Απέναντι στην δυστοπία του σύγχρονου ολοκληρωτισμού, όπου η μεγάλη πλειοψηφία εξαθλιώνεται και υποτάσσεται, αντιπαραθέτουμε την ελευθεριακή κοινωνία, που οργανώνεται μέσα από τα ομόσπονδα κοινωνικά συμβούλια “για την Ελευθερία του καθενός και την Ισότητα όλων”.