ΣΤΗΝ "ΑΡΙΣΤΕΡΗ ΕΝΟΤΗΤΑ" ΚΑΙ ΣΤΟΝ ΛΕΓΟΜΕΝΟ "ΣΕΧΤΑΡΙΣΜΟ"

Οι μαρξιστές/ριες δεν είναι φίλοι των κοινωνικών αναρχικών. Οι μαρξιστές/ριες είναι γενικά εξουσιαστές/ριες και οι αναρχικοί/ές είναι αποφασισμένοι/ες αντιεξουσιαστές/ριες. Δεν είμαστε στην "ίδια πλευρά", οπότε δεν είναι "σεχταριστικό" για τους αναρχικούς να επικρίνουν τον μαρξισμό: είτε ως ένα πολιτικό ρεύμα είτε ως μια θεωρία.Η λεγόμενη αριστερή ενότητα με τους/ις μαρξιστές/ριες - και ιδιαίτερα τους/ις λενινιστές/ριες - δεν έχει παραπάνω νόημα από την φιλελεύθερη ενότητα με τους/ις νεοφιλελεύθερους/ες. Μπορεί να είμαστε ενάντια σε κάποια ίδια πράγματα, αλλά δε μοιραζόμαστε τους ίδιους θετικούς στόχους. Και οι ομοιότητες τελειώνουν, όταν ερχόμαστε στο μακροπρόθεσμο όραμα σε σχέση με το πώς πρέπει να μοιάζει ο κόσμος στο μέλλον.

Ως ιδεολογία, ο μαρξισμός ήταν πάντα ένας ιός στο ευρύτερο σοσιαλιστικό κίνημα, μολύνοντάς το με αυταρχική πολιτική, οικονομολογικές και ψευδο-επιστημονικές αναλύσεις των προβλημάτων του κόσμου και τερατώδεις αναθεωρήσεις της σοσιαλιστικής ιστορίας που επικεντρώνονταν στους Μαρξ και Ένγκελς κι απέτυχε να αναγνωρίσει τις συνεισφορές των προγενέστερων και μεταγενέστερων (μη Μαρξιστών) σοσιαλιστών.

Ως μια πρακτική, οι μαρξιστές/ριες έχουν μια μακρά κληρονομιά να επιβαρύνουν τα ίδια τα λόγια του σοσιαλισμού και του κομμουνισμού, δημιουργώντας το ένα κράτος-μπουντρούμι μετά το άλλο στο όνομά τους: σκοτώνοντας ή καταπιέζοντας αναρχικούς/ές σε κάθε ευκαιρία.

Με την πάροδο του χρόνου, απορρόφησε ιδέες και πρακτικές από τον κοινωνικό αναρχισμό και άλλους σοσιαλισμούς από τον 19ο αιώνα και συστηματικά αρνήθηκε να αποδώσει αυτές τις πιστώσεις που ξεπηδούσαν σε οτιδήποτε πέραν στων συμπερασμάτων των γραπτών του Μαρξ - που δεν ήταν ούτε πρωτότυπα ούτε μοναδικά στην πλειονότητα των ισχυρισμών τους.

Μια χούφτα μαρξισμών - π.χ. αυτονομισμός, οικοσοσιαλισμός - είναι αρκετά κοντά στον κοινωνικό αναρχισμό σε επίπεδο πρακτικής. Και δεν θα απορρίψω τις προσφορές της υπό όρους αλληλεγγύης με τέτοιους αντι-κρατιστές/ριες / αντι-εξουσιαστές/ριες μαρξιστές/ριες. Αν και στο επίπεδο των ιδεών, είναι συχνά καλοί στο βαθμό που απομακρύνονται από τον μαρξισμό και προσεγγίζουν τον ελευθεριακό σοσιαλισμό.

Αν η αριστερή ενότητα σήμαινε μόνο την ελευθεριακή αριστερή ενότητα, τότε δεν θα είχα κανένα πρόβλημα με την ιδέα. Αλλά σχεδόν ποτέ δεν το κάνει. Συνήθως είναι μια προσπάθεια λενινιστών να προσελκύσουν την υποστήριξη των αναρχικών και να τους οδηγήσουν στη ρωγμή μιας μαρξιστικής κομματικής γραμμής.

Ο μαρξισμός ως σύνολο αξίζει να παραμείνει στο παρελθόν και η ριζοσπαστική πολιτική αξίζει να απελευθερωθεί από τα δεσμά της.

Αυτό που χρειαζόμαστε τώρα δεν είναι ένα κίνημα αριστερών, αλλά ένα κίνημα αντι-εξουσιαστών / ελευθεριακών σοσιαλιστών. Πρέπει να σταματήσουμε να προσπαθούμε να γεφυρώσουμε το χάσμα μεταξύ των αντιεξουσιαστών και των μαρξιστών και, αντ 'αυτού, να εργαστούμε για να κάνουμε τον αντι-απολυταρχισμό πιο ελκυστικό από το μαρξισμό.

via Solarpunk AnarchistΜετάφραση: Ραδιοφράγματα

Υ.Γ. Το κείμενο δε μας καλύπτει πολιτικά αλλά επιλέγουμε να το δημοσιεύσουμε, καθώς αποτελεί - κατά τη γνώμη μας- μια πολύ ενδιαφέρουσα άποψη.

απο Ραδιοφράγματα / Radiofragmata