Η χρεοκοπία της πολιτικής Καβάγιο στην Αργεντινή

του ΜΩΥΣΗ ΛΙΤΣΗ Από το λαϊκισμό του Περόν, στη χούντα του Βιντέλα και τώρα στη χρεοκοπία του Καβάγιο. Απεγνωσμένη για την εξεύρεση ρευστού, η κυβέρνηση της Αργεντινής έβαλε προχθές(σ.σ. την Πέμπτη) χέρι και στα ιδιωτικά συνταξιοδοτικά ταμεία. Την ίδια στιγμή ο υπουργός Οικονομικών Ντομίνγκο Καβάγιο εκλιπαρεί στην Ουάσιγκτον το ΔΝΤ για οικονομική βοήθεια, με το πέσο στους δρόμους της χώρας να έχει ήδη υποτιμηθεί. Ο υπουργός Οικονομικών Ντομίνγκο Καβάγιο διέταξε προχθές στην κρατική τράπεζα Banco de la Nacion να πάρει υπό την προστασία της τους ιδιωτικούς συνταξιοδοτικούς λογαριασμούς που διατηρούνται σε άλλες τράπεζες, ώστε να μπορέσει η κυβέρνηση να καταβάλλει τους μισθούς και τις συντάξεις του δημοσίου. Οι καταθέσεις των ιδιωτικών συνταξιοδοτικών ταμείων υπολογίζονται σε 3,5 δισ. δολάρια. Η ανακοίνωση της κυβέρνησης δεν διευκρινίζει τι ποσό κατάσχεσε από τα ιδιωτικά ταμεία. Οι αναλυτές πάντως τονίζουν, ότι χωρίς διεθνή οικονομική βοήθεια, η Αργεντινή δεν μπορεί να ανταπεξέλθει στην εξόφληση του δημόσιου χρέους της που ανέρχεται σε 132 δισ. δολάρια. Το ΔΝΤ δεν φαίνεται πρόθυμο να βοηθήσει την Αργεντινή χωρίς αντάλλαγμα, το οποίο δεν είναι άλλο από την υποτίμηση του πέσο. Το πέσο συνδέθηκε το 1991 με το δολάριο στην ισοτιμία ένα προς ένα. Ηταν ένα από τα μέτρα του υπουργού Οικονομικών Ντομίνγκο Καβάγιο, που επανήλθε δριμύτερος το 1999, μετά την εκλογή του Ντε Λα Ρούα. " Ο 54χρονος Καβάγιο, γράφει σε πρωτοσέλιδό της η ίδια η "Γουόλ Στριτ Τζέρναλ" στις 4/12/01, έγινε ήρωας για τον απλό λαό της Αργεντινής και κατάφερε να κολακεύσει τους διαχειριστές κεφαλαίων της Γουόλ Στριτ με τη σύνδεση του πέσο με το αμερικανικό δολάριο. Το τυφλό αυτό τζογάρισμα έβαλλε τέλος στη χρόνια εκτίναξη των τιμών. Αλλά δημιούργησε έκτοκτε κάτι χειρότερο: μία τετραετή οικονομική εξασθένιση χωρίς φως". Μόνο που δυστυχώς το "τζογάρισμα" του Καβάγιο, δεν καλούνται να πληρώσουν αυτοί, που όπως λέει η "Γουόλ Στριτ Τζέρναλ" "κολακεύτηκαν" από τις μαγικές του ικανότητες, αλλά τα εκατομμύρια των Αργεντινών. Η ανεργία βρίσκεται ήδη στο 20%, ένα στους έξι είναι άνεργος και κάπου 2.000 Αργεντινοί την ημέρα, περνούν "την αόρατη γραμμή-που είναι συνήθως μονόδρομος-από τη μεσαία τάξη στη φτώχεια". Δεκάδες Αργεντινοί στέκονται στην ουρά για να πάρουν τα λεφτά τους, αυτά που εργάστηκαν σκληρά για να τα αποκτήσουν και τα οποία η χρεοκοπημένη κυβέρνηση ζητά για να πληρώσει τις υποχρεώσεις της. Κάποιοι διαδηλωτές πέταξαν αβγά και πέτρες προς το κτίριο της κεντρικής τράπεζας στο Μπουένος Αϊρες, εξέλιξη ενδεικτική αυτών που πρόκειται νάρθουν. "Μόλις πάρω όλα μου τα λεφτά, θα πάω στην Ουρουγάη ή θα τα βάλλω στα Νησιά Κεϊμάν ή τη Νέα Υόρκη", δηλώνει ένας από τουες δεκάδες Αργεντινούς που πολιορκούν καθημερινά τις τράπεζες. Οι ξένοι κατέχουν περίπου το 50% των αξίας 95 δισ. δολαρίων των ομολόγων της Αργεντινής. Ποιοί είναι αυτοί οι ξένοι? Αμερικανικά και ευρωπαϊκά συνταξιοδοτικά ταμεία. Το ένα πέμπτο των τραπεζικών καταθέσεων έχουν κάνει φτερά μέσα στο 2001 για τα στρώματα ή για το εξωτερικό. Πρόκειται, όπως γράφει η "Γουόλ Στριτ Τζέρναλ",για μία ανάλογη εξέλιξη με την Αμερική του '29, όταν οι Αμερικανοί τότε προσπαθούσαν απεγνωσμένα να πάρουν τα δολάρια ατούς από τις τράπεζες, που τα είχαν παίξει στο χρηματιστήριο. Παρά τις διαβεβαιώσεις του Καβάγιο, ότι δεν θα γίνει υποτίμηση, ήδη τα ανταλλακτήρια συναλλάγματος πωλούν το δολάριο, προς 1,07 πέσος. Και το ερώτημα είναι, αν η κρίση στην Αργεντινή, θα προκαλέσει ένα νέο 1998 σε άλλες αναδυόμενες αγορές, με το ραντ, το νόμισμα της Νοτ. Αφρικής, ήδη θύμα των δυσμενών διεθνών αλλά και εσωτερικών εξελίξεων. Σημείωση: Μία άγνωστη ίσως λεπτομέρεια. Ο Καβάγιο ήταν διοικητής της Τράπεζας της Αργεντινής τη δεκαετία του '80, επί χούντας Βιντέλα. Περίοδο που η χώωρα επίσης υπερχρεώθηκε στη δύση, δηλαδή ΗΠΑ κ.λ.π., χωρίς καν το ΔΝΤ και οι άλλες τράπεζες τότε να εξετάσουν το ενδεχόμενο επιβολής π.χ. εμπάργκο, όπως έκαναν με το δικτάτορα Μιλόσεβιτς ή συνεχίζουν να κάνουν με το καθεστώς Κάστρο στην Κούβα.